de engelen dansen...
Door: Marco Faasse
Blijf op de hoogte en volg Marco
05 Februari 2008 | Canada, Ottawa
...Zachtjes begint het ineens te sneeuwen terwijl de mannen de kist ter aarde laten. Dit keer is het Lydia, een Native meisje van 17 jaar oud, gestorven tijdens een operatie. Wel 150 voornamelijk First Nation mensen stonden daar. Velen huilden vanwege het grote verlies van dit jonge meisje.
Sowieso zijn begrafenissen niet makkelijk voor me de laatste tijd, maar dit was wel de moeilijkste ooit. Ik besefte dat ik veel van deze mensen op de andere begrafenissen heb gezien. Hoe houden die mensen dit toch vol... Verdriet op verdriet.
Tijdens het door de mannen dicht scheppen van het graf (ik heb er ook aan meegeholpen) werd op een traditionele wijze een hand bel geluid en zongen de mannen woord loze klanken. De vrouwen bedekte het graf met de bloemen en wat persoonlijke eigendommen van Lydia. Het gaat harder sneeuwen. De hele begraafplaats is in wit gehuld. Naast me staat Stephanie te huilen, zij heeft Lydia van jongs af aan bijles gegeven op school. Ik leg voorzichtig een arm op haar schouder en vraag haar wat de sneeuw betekend in hun cultuur. Stralend door haar tranen heen zegt ze: `de engelen dansen´. Niemand vond de sneeuw erg.
Na de ceremonie liepen we onder begeleiding van de Politie terug naar de band hal op het reservaat. Het stopte met sneeuwen, de zon brak door en alle sneeuw smolt meteen.
Margreet zij later dat het bij ons thuis niet had gesneeuwd.
Sowieso zijn begrafenissen niet makkelijk voor me de laatste tijd, maar dit was wel de moeilijkste ooit. Ik besefte dat ik veel van deze mensen op de andere begrafenissen heb gezien. Hoe houden die mensen dit toch vol... Verdriet op verdriet.
Tijdens het door de mannen dicht scheppen van het graf (ik heb er ook aan meegeholpen) werd op een traditionele wijze een hand bel geluid en zongen de mannen woord loze klanken. De vrouwen bedekte het graf met de bloemen en wat persoonlijke eigendommen van Lydia. Het gaat harder sneeuwen. De hele begraafplaats is in wit gehuld. Naast me staat Stephanie te huilen, zij heeft Lydia van jongs af aan bijles gegeven op school. Ik leg voorzichtig een arm op haar schouder en vraag haar wat de sneeuw betekend in hun cultuur. Stralend door haar tranen heen zegt ze: `de engelen dansen´. Niemand vond de sneeuw erg.
Na de ceremonie liepen we onder begeleiding van de Politie terug naar de band hal op het reservaat. Het stopte met sneeuwen, de zon brak door en alle sneeuw smolt meteen.
Margreet zij later dat het bij ons thuis niet had gesneeuwd.
-
05 Februari 2008 - 15:40
Henk En Ellen:
Is het niet bijzonder hoe God ter plekke troost kan bieden door prachtige sneeuwvlokken? Hij is goed!
Sterkte met de vele verliezen van kostbare zielen. We blijven bidden... -
06 Februari 2008 - 09:12
Henk Hempenius:
Wat een bijzondere beleving. God moet op een bijzondere wijze met jullie zijn anders zou je dit allemaal niet aan kunnen. Juist in dze omstandigheden blijkt hoe liefdevo God is Hij draagt je door de moeilijkste omstandigheden heen.Ter bemoediging Psalm 9:10-11; Daarom is de Here een burcht voor de verdrukte, een burcht in tijden van nood.Daarom vertrouwen op U wie uw naam kennen, want Gij hebt nooit verlaten wie U zoeken o Here. Zegen en groetjes Martha & Henk Hempenius. -
06 Februari 2008 - 12:52
Charif:
wou dat is een wonder je kan zien dat god jullie daar echt heeft gezet ik ben benieuwd wat god noch meer gaat doen in jullie leven ik vind het echt cool wat daar gebeurd ik ben echt onder de indruk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
